Hiçbir şey taşlara kazınmış değildi. Ne annelerin kişiliği, ne bebeklerin doğum sırasındaki nörolojik anomalileri, ne IQ’ları (zeka birimleri) ne de mizaçları -aktivite düzeyi ve strese karşı tepkisellik de dahil- çocukların ergenlik döneminde ciddi davranış sorunları gösterip göstermeyeceğini tahmin edebiliyordu. Anahtar sorun, daha çok ebeveyn-çocuk ilişkisinin doğasıydı. Ebeveynlerin çocukları ile ilgili nasıl hissettikleri ve karşılıklı etkileştikleriydi.
Sayfa 160Kitabı okudu
·
129 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.