kendimi yollara adadım,
şiirlerimi de…
bir şiirimde,
yollar, uzaklıklardır, demiştim;
yürüdüm dilegelmek-
le gelmemek arası bildiğim yerde…
demiştim, bir başka şiirimde…
giden ben değilim, yoldur…
dizesi de benimdir;
‘yollarsa her zaman biraz küskündür,
Yokuşlarda ve inişlerde..
dizesi de…
ve başka dizeler:
ben hep yollar düşledim,
derin yollarda yürürken…
yolların gül sesleri olduğunu
ben söyledim;
onların beni yazın tâ içine
çağırdıklarını söyledim
sevgilime…
o zamanlar uzaktaydı ve ben ona,
yüzüne yolların gülüşü
var, demiştim;
ben, tenime yürüdüm
diyen de bendim;
ve şairler de:
yunus yana yana yürüdüydü,
mevlâna döne döne,
bense kana kana yürüdüm
demiştim de…
unuttum hepsini şimdi,
unuttum…
artık sadece yolculuk var şiirlerde…