Ey insan! Kalk, kendine gel ve silkelen
Bak uçuyor kuşlar, geçiyor yağmurlar
Neye üzülüyor kime takılıyorsun bu kadar
Insanlık el açmış bekliyor etme nisyan
Dertlere takılıp boğulmasan, baksan
Kibrit çöpünü doldurmaz kaf dağı yaptığın noksan
Ne kederleri var bilsen insanlığın sen nerdesin
Sıcak yatağında tok karnınla evindesin
Mutlu mesut, keyfi kederdesin
Arama kendine boş sıkıntı, dert veya tasa
Davran sarıl kendine,sevgiye ve aşka,
Kaç yaşında kiminle neredeysen
O'nu konuş, O'nu an, O'nu dinle..
Gülsün artık senin yüzünde
Güldürsün yüzümüzü artık sevgiliyle..