‘Plüton ne kadar gezegense ben de o kadar işe yarar bir yetişkindim.’ . Dünyanın sonu geliyor. Kesin bir tarih veremesek de her birimiz bunu hissediyoruz. Bazılarımız hazırlıklar yapıyor. İnananlar dualarına ekliyor hislerini. Bazılarımız ise kulak arkası ediyor dinlediklerini, tüm pislikleri halının altına saklayanların yaptığı gibi. Sonrasında ‘dünya dönüyor yahu öyle ya da böyle’ diyoruz. Günümüzü bitirip çıkacak sonrasını da düşünmeyeceğiz sanki. Ama hala üretenler, düşünenler de var. Ve yazanlar. Yazdıklarını paylaşıp bir evreni paylaşmayı sürdürenler de var. Ben Lerner da onlardan biri. . Birkaç ay önce kitap alışverişimde Topeka Okulu’nu edinmiştim. Yazar hakkında da eser hakkında da bir şey bilmememe rağmen. Geçen hafta ise bir kitapçıda aynı yazarın 22:04 adlı eserine rastladım. Bu kitap ile yazarı tanımak istedim ve okumaya başladım. Kısaca bir yazarın kendisiyle ve yaşadığı dünyayla iletişimini anlatıyor 22:04. Yazacaklarına odaklanan ama bunun yanında yakın arkadaşının anne olma isteği, ekolojik kriz, ‘yarın ne olacak’ kaygısı gibi sorunların içinde kalan bir karakteri tanıyoruz. Deneme, roman, şiir, kimi yerlerde günlük tadı aldığımız bir metin sunuyor Lerner. Çok etkilendim. Kendimde de gördüğüm- farkına vardığım çekişmeleri bu kitapta gördüğüm için sanırım. Büyük bir keyifle okudum. . Hakan Toker çevirisi, Nahide Dikel kapak tasarımıyla ~

22:04Ben Lerner · Yapı Kredi Yayınları · 201743 okunma

·

1.135 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Hülya Açılan