Yapabileceğin en güzel şey, izini bırakmak olur.
PS (8/20): Bahsi geçen iz'den, Kuçuradi'nin tortulu yaşantılar, değerlilik yaşantıları dediğini anladığımız sürece, gerçekten de en güzel şey budur. Ve kabul etmek gerekir ki, en büyük izler, yaratıcı insanlar, ozanlar, sanatçılar, Hölderlin'in deyişiyle yarı tanrılar tarafından bırakılır. Çünkü iz bırakabilmek için, o izden fazlasını taşıyabilecek bir yürek gerekir. Tam da Tapduk Emre'nin "az çoğun delilidir" derken anlatmak istediği gibi.
İoanna Kuçuradi
Friedrich Hölderlin
Öyle mi dersiniz... Ben iz bırakmak istediğim kadar bundan çokça korkarım. Yanlış kişide bir iz bırakmak, belki helal dairede harama nazar açar diye korkarım. Aslında bir dostta iz bırakmak için ne kadar çok çalışıp çabalasak da olmayınca olmaz. Mevzubahis insan olunca karşıdaki insanın verdiği ehemmiyet ile orantılıdır iz. Bir renk, bir çay kaşığı yahut bir ezgi/türkü... İz bırakmaya çalışsak da bi noktada "İz, toplamaya niyetli olanlar. " ile başarırırız bunu. Söylediklerimde kendim ile çelişiyor gibi olabilirim lakin olaya iki yönden de baktığım için bu şekilde yansıtmış oldum.
Ve son olarak mesele dünyaya bir iz bırakmaksa, bu elbette hak ve dahi hakikat yönünde olmalı, olmalı ki başkalarının da yanılışına, yanışına sebep olmayalım.
Sürç-i lisan etmişsek affola...
2 previous answer
Aslında burada bahsedilen izden anladığım, bir çeşit tortu. Dostların ya da dost olma imkanı taşıyan kimselerin yaşamlarına, dönüp baktıklarında hatırlayabilecekleri (ancak öylesine bir hatıra değil bu), belki de yaşama yeni bir noktadan tutunabilmelerini sağlayabilecek bir tortu. Paylaşılan değerli yaşantılardan geriye kalan bir şey. Ancak bu öyle bir şey ki, hadi biraz iz bırakalım, yahut iz toplayalım diyerek yapılabilecek bir şey değil. Bunun için yürek gerek, gönül gerek. Birbiriyle aynı dili konuşan, aynı yöne bakan suretler gerek.
Bu uzun bir süre önce, bir animasyonda denk geldiğim bir sözdü. Bende iz bırakan bir sözdü. O sebepledir, izden anladığım şeyi açık bir biçimde ifade etmemiş olmam.
1 next answer
farkında olsun yada olmasın sürekli "değersiz" eylemlerde bulunan bir bireyin, izini habire bırakıp durduğunu düşünüyorum da... yine de en güzel şey, değerli olmasa bile, değer azaltan bir eylem olsa bile yapılan, "iz bırakmak" mıdır güzel olan?
ve diyorum ki kedime: katıl yada katılma, "düşünceyi aktive eden" böyle bir cümle işte, değer kaymıyor mu yaşama?
Öyle bir bireyin iz bırakma kabiliyeti olduğunu sanmıyorum. Kuçuradi'nin değerlilik yaşantısı olan "tortulu Yaşantılar" dediği şeyi anlıyorum burada (Etik'te bahsediyor diye hatırlıyorum). Sizin bahsettiğiniz değer harcayıcı eylemlerde bulunan birinin en fazla yapabileceği şey, kişide acı verici hatıralar bırakmak olur. Lakin o kişi, bir ruh sarsılmazlığı kazanmışsa, dışarıdan gelen her türlü şeyi değiştiremeyeceğini biliyor ve olanları olduğu gibi kabul ediyorsa, bundan etkilenmeyecektir.
iz'ler kalır, izler kalırsın...
Hoş bir söz oyunu olmuş, ancak burada kastedilen bir seyirci olma halinden ziyade, içinde bulunma, bir "kalakalma"nın pasifliği değil.
1 next answer
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.