İncil’de şöyle geçer: İsa daha konuşurken bir kalabalık çıkageldi. Onikiler’den biri, Yahuda adındaki kişi, kalabalığa öncülük ediyordu. İsa’yı öpmek üzere yaklaşınca İsa, “Yahuda” dedi, “İnsanoğlu’na bir öpücükle mi ihanet ediyorsun?” — Luka 22:48 İşte karşınızda Rönesans döneminin mihenk taşlarından biri sayılan, eserlerinin her parçası ayrı ayrı gizem barından Üstat Leonardo da Vinci… Rönesans İtalya’sında geçen bir dönem hikayesinde, kendisine düşen görev Santa Maria kilisesi yemekhane duvarına Son Akşam Yemeği’ni resmetmek; İsa’nın tutuklanmasından bir gün önce havarileri ile oturduğu esnada ‘içinizden biri bana ihanet edecek’ cümlesinden hemen sonrasını temsil eden tablo… İsa’nın mahsun yüzü, havarilerin kimisinin şaşkın ve ‘o kişi ben miyim acaba’ bakışlarına eşlik eden kimisinin öfke dolu ifadeleri… İçlerinden biri ama kim? Ve dahası: neden? Üç sene gibi bir sürede tamamlanan tablo için rivayet odur ki üstat Leonardo tabloda yer alan her bir kişi için ayrıca çalışıp bu kişiyi yanında yöresinde bir yüz ile içselleştirmek ister. Mesela, bu konuda anlatılagelen bir hikayeyi aşağıya iliştireyim hemen: [ALINTI] Leonardo da vinci, ‘son akşam yemeği' isimli resmini yapmayı düşündüğünde büyük bir güçlükle karşılaştı. İyi’yi İsa'nın bedeninde, kötü'yü de İsa’nın arkadaşı olan ve ‘son akşam yemeği' nde ona ihanet etmeye karar veren Yahuda’nın bedeninde tasvir etmeliydi. Resmi yarım bırakarak bu iki kişiye model olarak kullanabileceği birilerini aramaya başladı. Bir gün bir koronun verdiği konser sırasında, korodakilerden birinin İsa tasvirine çok uyduğunu fark etti. Onu poz vermesi için atölyesine davet etti. Sayısız taslak ve eskiz çizerek iyinin yüzü İsa için yeteri kadar malzeme biriktirdi. Aradan üç yıl geçti, ‘son akşam yemeği' nerdeyse tamamlanmıştı; ancak Leonardo da Vinci, Yahuda için kullanacağı modeli henüz bulamamıştı. Leonardonun çalıştığı kilisenin kardinali, resmi bir an önce bitirmesi için ressamı sıkıştırmaya başladı. Günlerce aradıktan sonra leonardo, vaktinden önce yaşlanmış genç bir adam buldu. Paçavralar içindeki bu adam, sarhoşluktan kendinden geçmiş bir durumda, kaldırımın kenarına sızıp kalmıştı. Leonardo yardımcılarına, adamı güçlükle de olsa kiliseye taşımalarını söyledi. Çünkü artık taslak çizecek zamanı kalmamıştı. Kiliseye varınca yardımcılar adamı ayağa diktiler. Zavallı adam, başına gelenleri anlamamıştı. Leonardo adamın yüzünden görülen inançsızlığı, günahı, bencilliği resme geçiriyordu. Leonardo işini bitirdiğinde, o zamana kadar sarhoşluğun etkisinden kurtulmuş olan berduş, gözlerini açtı ve bu harika duvar resmini gördü. Şaşkınlık ve hüzün dolu bir sesle şöyle dedi: – ben bu resmi daha önce gördüm. – ne zaman diye sordu leanardo da vinci; o da şaşırmıştı. – üç yıl önce, elimde avucumda olanı kaybetmeden… o sıralarda koroda şarkı söylüyordum. pek çok hayalim vardı. bir ressam beni isa'nın yüzü için modellik yapmak üzere davet etmişti. tıpkı buradaki isa gibi çizmişti.” “iyi ve kötünün yüzü aynıdır. her şey insanın önüne ne zaman çıkacaklarına bağlıdır.” [ALINTI] Fakat bizim hikayemiz bu rivayetten oldukça farklı. Üstat ilk olarak Yahuda’nın ihanetine sebep olabilecek gerekçeyi sonrasında bu ihanete uygun bir kötüyü arıyor bütün Milano sokaklarında. Aradığı şey, böylesi kötülüğe namzet olabilecek bir kişi. Dünyalık bir para uğruna sevgisinden vaz caydıran şey ne olabilir bir insanı!? Hristiyanlık anlayışında Yahuda İskariot olarak anılmasına sebep olacak ihanet failinin bir tabloya resmedilmesi sancısı: Leonardo’nun Yahuda’sı… Keyifli okumalar.

Leonardo'nun Yahuda'sıLeo Perutz · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 20182,355 okunma

·

2.646 görüntüleme

Yunus Özgür KUŞ

@ynszgrks ·

15 Temmuz 2022 01:53

Alıntıda verilen mesaj yine kolay yutulan, sevilen tasavvuf öğretilerine benziyor. "İyi ve kötü aynı yüze sahiptir. Biz ayrıymış gibi görüyoruz." sözü hiçliğe referans ise Nietzsche, p.çliğe referans ise spiritüalistlere yakışır. Ow, yeah! In your face, you little new age sufi spiritualist.

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.