Tapınakların çevresindeki yerleşimlerde aileler kızlarını inançlarının bir parçası olarak tanrıçanın himaye ve hizmetine verirlerdi. Bunu kendileri için kutsal bir onur addederlerdi. Bu kızlar da tapınağın hizmetinde kendilerini para karşılığı erkeklere sunarlardı! Özellikle, Helenistik çağda 'Afrodit Tapınakları' bu kültün merkezleri olmuşlardı. 'Tapınak Fahişeliği' böylece kurumsallaşmış ve buralarda olağanüstü maddi kaynaklar birikmişti. Kendini yaşam boyu bu biçimde tapınağın hizmetine adamış olan kadınlara "Hierodouloi", yani kısaca 'Kutsal Hizmetkar' deniliyordu.