Bebek hayatının ilk haftalarında (toplumsal cinsiyetsiz "varlık"), bir nevi yakarıda bulunur, sesini bir tür ileti olarak gönderir. Anne, bu yakarının muhatabıdır; bunu bir çağrı olarak kabul eder, bir talep olarak algılamaz. Aslında anne, bu yakarı sayesinde anne olur; muhatap olduğu ses üzerinden kendini anne olarak şekillendirir. Kristeva'nın anlatısında, annenin aldığı şey bilhassa gülmedir: gülme olarak ses, ses olarak gülme. Bebeklerin güldüğünü söylemek anlamına gelmez bu. Bu aşamada annenin ve çocuğun oluşturduğu o ikili "varlık" gülüyordur. Bu "varlık", gülme sesinin uzay-zamanıdır. Bu sahnenin zamansallığını nasıl tesis edersek edelim, Kristeva, bu uzay-zamanda sesin, "yani gülmenin üstün geldiğini" söyler. Söz konusu "varlık", gülmektedir.
Sayfa 42 - Boğaziçi Üniversitesi Yayınevi
·
23 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.