Evin koridorları uzamış, sonu belli olmayan tünele dönüşmüştü. Yürümüyordun, anın içinde süzülüyordun. Tek yapabildiğin derini dalayan dikenlere aldırmadan sırtını sıvazlamak, sıvazlayıp iniltileri o bedenden uzaklaştırmaya çabalamaktı. Bu iniltilerin hiç zamanı değildi, ne de ölümün. Dikenler yıllarca derinin altında sızılı yol alacaktı. Değdiği ciğerlere, avuçlara, tabanlara, hayallere batacak can yakacaktı. Günlerin adı gibi, bir şeyler kayıp gidiyordu hayattan. Gitti.
·
1 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.