bulanmamış kelimeleri dürüp
çeyizime ekliyor annem
bakınca şehrin tüm sokak ve caddelerini gördüğüm yüzüyle
gözlerimi tutuyor apansız ve zahmetsiz
istiyor ki paslanmasın sıdk
yalan kokulu dillerin hüküm sürdüğü bu çağda
içimden çekip çıkarıyor tek bir bakışta
yıllardır bozubulanık sularda sakladığım
ruhumun kıymıklı tarafını
şefkat abidesi elleriyle dikiyor yüreğimin yamalı fistanını
oh be diyorum, oh be anne
sen değmesen elini, yıllarca hüküm sürecekti içimde
kaçıp kaçıp da saplandığım bu hengâme
bak şimdi elini değdiğin yerler
aydınlığa pencere
bak şimdi elini değdiğin yerler
bahar bahçe.