Vaktin durduğu, zamanın ehemmiyetini kaybedip varlığını yitirdiği, insanın akıl melekelerinin tek bir noktaya odaklandığı yorucu anlardır ölüm anları. Ölmek üzere olan, o anlarda arafın bilinmezinde gezinmektedir. Artık bir yanı yaşama, bir yanı yokluğa aittir. Ruhu terk etmek istemezken dünyayı, bedeni vakit tamam demektedir. Ruh çırpınır o anlarda ; "Ya sevdiklerim, eşim evladım, güneşim, mavi gökyüzüm? Sonra ağaçlarım, çiçeklerim..." Düşünür, bırakıp gitmek istemez alışılmışlıklarını. Beden ise direnmektedir ;" Ver hadi sana emanet olanı, görmez misin Hak emanetini istemekte, direnmek ise son derece manasız bence. " Beden ile ruh arasındaki bu çatışma sürüp gittikçe kişi teslim edemez canını bir nefeste.
Sayfa 64Kitabı okudu
·
73 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.