Belli bir kronolojiyi takip eden otobiyografik bir eser olmasına rağmen mütemadiyen kendini tekrar ettiği hissini veriyor. Altı çizilebilecek olan cümleler, diğer kitap ya da şiirlerinde daha önce kullandığı ifadelerdi. Arvasi hazretlerinin bize göstermek istediği vechesi ise pek merak ettirmeyen, bilindik veli kerametlerinin ötesine geçemiyor maalesef. Necip Fazıl'ın okuduğum eserleri arasında en keyifsiz olanıydı diyebilirim.
