Emzik çocuğu sakinleştirir ve çocuk uykuya dalar.
Sonra saat zamanın dolduğunu söyler ve çocuğa süt vermek zorundasındır. Ama şimdi
çocuk mışıl mışıl uyumaktadır, bedeni de uykudadır; onu uyandırırsın, çünkü doktor sütün
şimdi verilmesi gerektiğini söylemiştir. Yeniden çocuğun doğal ritmini bozarsın. Yavaş
yavaş tüm varlığını altüst edersin. Bir an gelir ki bedeni ile hiçbir ilgisi kalmamıştır.
Bedeninin ne istediğini bilmez – bedeninin yemek yemek isteyip istemediğini bilmez;
bedeninin sevişmek isteyip istemediğini bilmez. Her şey dışarıdan gelen bir şeylerle
yönetilir. Playboy dergisine bakar ve canı sevişmek ister. Bu aptalcadır; bu beynin
yolladığı bir sinyalden ibarettir. Bu sevişmenin iyi olması mümkün değildir; sadece bir
hapşırıktan ibaret olacaktır, başka bir şey değil, bir boşalma. Asla aşk olamaz.