Hasan Ali Toptaş'tan ilk defa okuyorum. Dili o kadar bizden o kadar açık ve o kadar güzeldi ki okudukça okuyasim geldi.
Okuduğumda beni ağlatan kitaplari seviyorum sanırım ben ağlamayı seviyorum..
Kendi yaşantısını romanlastirip babasını ailesini anlatmış burada lakin anlatmakla kalmamış direk kolumdan tutmuşsa beni Denizli'ye ailesinin yaşadığı yere götürmüş gibi yazmış.
Bahçelerini bile biliyorum şu an betimlemesi o derece güzel.
Üzücü bir hikaye ama neye üzüldüğünü bilmiyo insan bitirdikten sonra sadcee okurken yazerin vermek istediği Duyguyu net bir şekilde aliyosun
Keyifliydi benim için. Dediğim gibi yazardan okuduğum ilk kitaptı ama son olmayacak.