On sene kadar önce genelde otobüsle yolculuk edilirdi. Pencere kenarı benim gibi garipler için önce dua, sonra müzik, sonra düşünce, sonra hayal, sonra birkaç mısra şiir, sonra uyku gelene kadar kitap ve en son bir saat kadar uyku güzergâhını takip eder diye düşünüyorum. Otobüs kendi güzergâhında ilerlerken, yolcu kendi ruhunun gâib köşelerine adım atma imkânını buluyor. Yol, insana daha önce hiç bilmediği mecâzlar sunuyor. Eski bir siyasi suçlu olan Irenne, hapisten çıktıktan sonra Barselona'dan memleketi Bilbao'ya gitmek için otobüse biner. Bir hikâye kurmak için müthiş bir omurga! Çıkış yeri hapis, varılacak yer memleket. Hapisten çıkarken çantasına doldurduğu kitaplar ve otobüs yolculuğu...Farklı anlamlar yükleyebileceğimiz bir sürü metafor var anlatıda. İrenne'nin peşinden iki polis aynı otobüse biner ondan bilgi alabilmek için. İki de rahibe eklemiş yazar kurguya aynı otobüsün içinde. Ve üç rüya hapiste öğrendiği birkaç şiir. Yolculuğu sırasında Irenne otobüsün içinden ziyade kendi içindeki dünya ile ilgilenmeye çalışır. Peşindeki polislerden içindeki genişliğe ulaşmaya gayret eder. Esasında ailesinin yanına gidiyordur ama ailesi de aslında kaçmak istediği şeylerden biridir. Bence Irenne çaresizlikten, bir yolculuğun kendisine bahşedeceği bir açılıma ihtiyaç duyuyordur. Pencere kenarında seyahat ederken hangimizin peşinde bizi takip eden polisler yoktur ki?! Hangimiz yolculuğa çıktığımız otobüsün içinde rahibelerin imgelediği rahmeti hissetmek istemeyiz!? Hangimiz varacak bir yer, yolun sonu olmaksızın bir yolculuğa çıkmayı en az bir kez istememiştir!? Neresi sıla bize neresi gurbet Yollar bize memleket Yıllardır mırıldanırım Yeni Türkü'den dinlediğim şarkının sözlerini...Yolu memleket edinmek ne kadar mümkün? Yolda giderken hiç rüya gördünüz mü?

Yalnız KadınBernardo Atxaga · Aylak Adam Yayınları · 201746 okunma

·

184 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Vakti Garîbe Âlemi Muhal