Roman, aile içi şiddetin eksik olmadığı ve bazı katı dini tutumların baskın olduğu bir ailedeki Leksey'in çocukluk yıllarını anlatıyor. Ailede göze çarpan ilk şey, ailedeki bireylerin her şeyi şiddetle çözmeye çalışması Her şeyi bu yolla halletmek istemeleri. Diğer bir yandan da şiddet yoluyla ahlâk ve terbiye verileceğine inanmaları. Fakat şiddetin en büyük ahlâksızlıklara ve vicdansızlaşmaya nasıl sebep olduğu romanda oldukça gerçekçi bir tutumla anlatılmıştır. Ailenin ne kadar önemli olduğu, sadece çocuk yapmakla anne-baba olunamayacağı oldukça etkili bir biçimde aktarılmıştır. Ailenin, aile bireyleri arasındaki sevginin, iletişimin ne kadar önemli olduğu gözler önüne serilmiştir. Diğer önemli nokta ise dini tutum. Bu kısımları okurken hep kendi ülkemdeki bazı insanlar geldi aklıma. Dindar olduğunu zanneden fakat dinden asla haberi olmayan vicdansızlari düşünerek okudum.Dini doğru anlamadıklarında ya da sadece kuru ezber yaparak dindar olduklarını zannettiklerinde, ne kadar cahil olduklarının farkında olmadan yapılan büyük yanlışların nelere sebep olduğu romanda çok başarılı bir şekilde anlatılmıştır. "Farklıyım diye beni sevmiyorlar." tarzında bir cümle yer alıyordu romanda. Bu beni çok etkileyen cümlelerden birisiydi. Toplum gerçekten kendisine benzemeyeni dışlayıp eziyor. Romandaki "Horoşeye Delo" karakteri bu cahil toplumda parlayan bir yıldızken sadece topluma benzememesinden dolayı toplum tarafından itilip kakıldı. Aynı günümüzdeki gibi ne yazık ki... Son olarak bütün bu pislikler ve yozlaşmanın içinde kalbi tertemiz kalabilen "Leksey". Okurken sanki gerçekmiş gibi kabul ettiğim ve çok çok sevdiğim karakter. Hatta en sevdiğim...

ÇocukluğumMaksim Gorki · Revzen · 015,7bin okunma

·

46 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Sümeyye G.