Yıllar sonra yeniden Kundera’yla buluştum. Bilmemek özellikle finaliyle beni çok çarpmıştı, Gülüşün ve Unutuşun Kitabı da öyle… Soğuk ve roman “akışını” düşünceyle bölen bir anlatım; ama okuru yabancılaştırmıyor. Daha çok yabancılaşmış insanları anlatıyor sanki.
