Nurullah Genc'in" Alaca bir at koşar içimde, zamansız, mekânsız, nefese doğru" diye başladığı şiiri " At vuruldu içim paramparça Rüveyda" diye bitirmesi ve Karakoç'un " Geleceğim, ıhlamurlar çiçek açtığı zaman" demesi ancak ıhlamurların çiçek açmaması beni darmadağın ediyor.
··
473 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.