-Eskiden bir ailemiz vardı. Şimdi o da yok- Kitabın sonlarına doğru bu cümle beni çok etkiledi. Açlık, sefalet, iş arayışı ve sürekli ezilen bir ailenin, ekonomik buhran sırasında yaşadıklarını anlatıyor kitap. Fakirlerin her zaman ezildiği ve düzenin her zaman zenginden olduğu bir dünya. Aslında şu anda da çok farksız değil. Zengin gittikçe zenginleşirken fakir de bir lokma ekmeğe muhtaç kalıyor. Köyde kendilerini geçindirecek bir hayat süren aile ekonomik buhrandan dolayı köylerini terketmek zorunda kalıyor. Büyükşehir, iş, aş, güzel bir hayat hayaliyle çıktıkları yol bekledikleri gibi olmuyor. Gün geliyor tek dertleri karınlarını doyurmak oluyor. Kitabın bir bölümünde “yoksulların eğlenmeye, dans etmeye hakkı yok mu?” gibisinden bir söz geçiyor. Yaşadığımız,izlediğimiz, okuduğumuz dünyada yoksulların, ezilenlerin sadece yaşamaya ( ona da yaşam denirse) hakları var ve fazlasını almalarına engel olunuyor. Son olarak bir görüşümü açıklamak isterim. Hani bir söz vardır “azdan az, çoktan çok gider” diye. Bence şöyle olmalıydı: Azdan çok, çoktan az gider.

Gazap ÜzümleriJohn Steinbeck · İletişim Yayınevi · 202135,6bin okunma

·

91 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

ercan sönmez