Uzun zamandır okumak istediğim ve okuyunca geç kaldığımı düşündüğüm bir kitap oldu.
Tam da yeni Nietzsche okumuştum ve fark ettim ki Halil Cibran Nietzsche'den etkilenmiş. Ama bunun olumsuz bir etki olduğunu düşünmüyorum.
Kitabı okurken bitmemesi için yavaş yavaş okudum. Bazı cümleleri tekrar tekrar okudum. Çünkü size kendinizi ve etrafınızı öyle güzel sorgulatıyor ki bu sorgudan haz duyuyorsunuz.
En sevdiğim yanlarından birisi de okuyucuya 'yön vermek' yerine okuyucunun 'yön bulmasını' sağlaması. Bu nedenle herhangi bir kişisel gelişim kitabından çok daha verimli olabileceğini düşünüyorum.
Aşk,ölüm,insan,sevgi gibi hayatımızın her anını kapsayan duygular ve olayları bize çok güzel anlatmış. Kimi zaman ucu açık bırakarak kimi zaman öğüt vererek..
"Hakikati buldum değil, bir hakikat buldum deyin."
