Din, dil ve ırk ayrımını çocukların temiz dünyasına yerleştiremezsiniz. Bu saçmalığı onlara açıklayamazsınız. Çünkü bunu anlayamazlar. Çünkü çocukların dünyası evrenseldir. Çünkü çocuklar bencil değillerdir. Çünkü çocukların dünyasında kast sistemine yer yoktur. Bir tane dünyası vardır çocukların ve burda herkes özgürce oynayabilir. Kimsenin oyunu kimseden üstün degildir. Kimsenin kalbinde tel örgüler yoktur. Herkes eşit bir şekilde gülebilir. Keşke yetişkinler de çocuklar gibi düşünebilse ya da hiçbir çocuk büyümese... Bu dünyaya ne yapıyorsa yetişkinler yapıyor.
Romanda tam da bu noktaya parmak basmış yazarımız. İçeriğe dair yazmak istemiyorum. Lütfen hissederek okuyunuz.
