Dinlediğimiz tüm masallar zamansızdır derken haklıydı sevgili Nihan Kaya. Onları içselleştirme, dıştalama arasındaki ince çizgideyiz belki de.. İsmail’in boğazına dayanan bıçakla aslında bütün çocukları kurban etmedik mi? Hepimiz ölmedik mi? İbrahim, İsmail, Hacer, Sara, Ayşe oldu Nihan kimi zaman da Rebeka, Edra, Zeyna, Setenay oldu. Linci daha güzel anlatamazdı, çarmıha gerilmek metafor olarak daha iyi kullanılamazdı. Kendi hikayesini anlatırken de herkes oldu. Herkesin çocuğu için konuştu, konuşacak. Susmayacak ve bizler de onunla birlikte güçlü duracağız. Çocukken ölenler olarak artık ölmeyeceğiz çünkü annesi onu bağrına basmış birini siz asla öldüremezsiniz..!