Mongeri'nin, Süleymaniye Bimarhanesi'nin başına getirildiği bu dönemde, ülkede delilere ait hiçbir yasa ve düzenleme yoktur. Halkın akıl hastalığına ve akıl hastalarına bakışı, korku ve saygı ile acıma ve aşağılama arasında gidip gelmektedir. Hayatlarının nasıl geçeceğini, onlara nasıl davranılacağını, genellikle sosyoekonomik durumları belirlemektedir. Zenginler, hastalarını daha çok evde tutma eğilimindedirler. Cinler, periler tarafından zapt edildiğine inandıkları delilerini evlerinde, tenkiyeler, kan almalar, büyü çözmelerle iyileştirmeye çalışmaktadırlar. Fakirler ise hastalarını bimarhaneye koymakta tereddüt etmezler. Erkek hastalar, boyunlarına halka geçirilmiş ve zincirlerle bağlanmış olarak, kadınlar ise bir yük gibi çarşafa sarılmış olarak hastaneye getirilirler.
Sayfa 15 - Okuyan Us Yayınları, 2.Basım, Kasım 2018Kitabı okudu
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.