Bizi sarsacak kitaplara ihtiyaç duyarız. Kimi zaman bunun türü şiir olur kimi zaman öykü kimisinde roman. Benimki şiirdi. Öyle bir anımda beni buldu ki... Gece saat 01.00 civarında elime aldım ve okumaya başladım. Sesim sessizliğin sınırlarını aştı ve odayı doldurdu. Ta ki sayfalar son bulana kadar... Son kelimeyi okuyup, kapağı kapattığımda ise hayıflandım "Neden bu kadar geç kaldım ben bu şaire?" diye.
Didem Madak'a bir daha geç kalmamak dileğiyle... Muhteşemdi.
