Toptaş'ın "Ölü Zaman Gezginleri"nden sonra okuduğum ikinci öykü kitabı oldu "Geçmiş Şimdi Gelecek". Diğer kitabına göre daha anlaşılır bir tarzı var. Zaten bir çok yerden derleme öyküler barındırıyor. Genel anlamda hikayelerin hemen hepsinde bir fakirlik, bir taşralık söz konusu. Bazen derler ya insanın ciğerine dokunan hikayeler diye, işte Toptaş bunu ciğeri delerek başarıyor. Öyküler güzeldi, bazıları uzatılabilirdi, ancak karakterlerde ve olaylarda altyapı daha detaylı oluşması isteği uyandırıyor sizde. Yani keşke biraz daha uzun olsaymış, biraz daha tanısaymışız diyebiliyorsunuz. Bu nedenden dolayı Toptaş'ın kısa öykülerden daha çok romanlarının başarılı olduğunu düşünüyorum.