“... Fakat şarkı söylemek, gülmek, dalmak hülyaya, Yapayalnız ama hür seyahat etmek aya Gören gözü, çınlayan sesi olmak ve canı İsteyince şapkayı ters giymek, karışanı Olmamak. Bir hiç için ya kılıcına ya Kalemine sarılmak ve ancak duya duya Yazmak, sonra da gayet tevazuyla kendine: Çocuğum! demek, bütün bunları hoş gör yine, Hoş gör bu çiçekleri, hatta bu kuru dalı, Bunlar yabanın değil, kendi bahçenin malı! Varsın küçük olsun fütuhatın, fakat bil, Onu fetheden sensin yoksa başkası değil. Ara hakkını hatta kendi nefsinden bile. Velhasıl bir tufeyli sarmaşık zilletiyle Tırmanma! Varsın boyun olmasın söğüt kadar, Bulutlara çıkmazsa yaprakların ne zarar? Kavaklar sıra sıra dikilse de karşına Boy ver dayanmaksızın yalnız ve tek başına! ... ” (s. 96) Defalarca okudum bu alıntıyı. Genel olarak kitap bence çok akıcı değildi, okurken zorlandım ancak sırf bu kısmı için tekrar okumak isterim :')

Cyrano de BergeracEdmond Rostand · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 20171,018 okunma

·

171 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

betül.