Aykut Barış ÇELİK: "işrak": işrak Bu şehrin karanlığına dayanılmaz Dostum yalnızlığım, sevgilim ıslığım benim Yargılarla infaz edilmez ruhum Yuvama saf ışık lâzım Bahtiyarlığın eşarbını sermek Ey dostum, canan dostum Âşk kavrulmaktan öte değil Yokluğunu kabullenmek varlığın lokması Dünyaya baş vermedim ondandır soran olmaz Bir, iki yaş zeytin ufaktan ekmek parçasından...

Bu şehrin karanlığına dayanılmaz Dostum yalnızlığım, sevgilim ıslığım benim Yargılarla infaz edilmez ruhum Yuvama saf ışık lâzım Bahtiyarlığın eşarbını sermek Ey dostum, canan dostum Âşk kavrulmaktan öte değil Yokluğunu kabullenmek varlığın lokması Dünyaya baş vermedim ondandır soran olmaz Bir, iki yaş zeytin ufaktan ekmek parçasından ibaret Hayat diye ezberlenilmiş yaşamaktan bihaber Mertlik benim kirli yakamda da var Arayışım bu dünyada elbet ölürse bedenim Toprağım ruhuma miras kime satarsa Gözlerim artık herşeyi kabullendi Yazan kalemi susmayan kelâmı Yırtık cepli, yamalı efendilik kabulüm Namus süslü saydam elbise hangi bedene uyar? Bu şehrin gürültüsüne artık alışılmaz Söylesen "bıktı" derler, benim gönlümü taşır mı? Herşeye "âşk", hevese "sevda", küfre "nefret" diyorlar Lânet tedavisi olmaz hastalık Şifan yok ki âlimsin terbiyen ki hiçten beter Beklemek istasyonunda kaç yaşındayım şuan? Hiç bir kişi değilim ne düşlerde ki ne görülen Fikrin meyvasından bende tatmadım Konuştuğum tatlı olsa oynaş beslerdim Acı söze düşmanım dâhi selâmsız Süzüyorum düşlerimi her gün gözümü açtığım güneşle İnsanın vermediğini gökyüzü bana misliyle veriyor Gördüğünde neydim, görmediğinde haberin var mıydı? Bugünü astarına düşür yarına ayrı bir beden giyin Dostuna tapınma, iyilik gördüğün ilâh değil Sözünü una bulandır ses verdikçe kıymetini bil Deli gömleğini beyaz dikerler kefen ola ki Bana kaldığınca yeter mavi gökyüzü Vakti gelince ibadet niyetim bu dünyada Yoksa vakti kavuşmalı söze, edebiyata Sözün bedeni çıplak giyindir garibi edebinle Sen üşütüp etme göçüp gideceğin yerde Tok karna iyi yol al giderken Aç, bitap dönme kıymet bulmadığın yerden Umudum sezaryanla doğdu güneş anası, günler babası Şuan yolun sonu kadar yaşı Doğduğu gibi anadan üryan, sözlere peyman Ümidim sancılarla kan, revan Yaşayabildiğin kadar yaşa şükret ucunda Geldiysen tertemiz hoşgeldin... Dünyalık varıp gelmiyor gönül bekçi Sevdayı aba ile yakarlar kokar Kalbimle sevdim imtihânım oldu Sözümle varamadım alaz alaz Gözüme hoş göründü yâr, yâren günler aracı olmadı Kâinat yemin içti kavuşmalı günlere Gönlüm kan mı pompalıyor sanki Varsam bir niyetle bu dünyada san ki! Zannet ki gayem ola yaşam Islığımda çaldığım türküler bağlamam Birkaç aya, bir zamana bağlanmam Bu dünyaya ne niyetle geldiysen bulursun İki beden arası kasra da hükümdarsa kader Düşmanı salma gizliden haince Sözünü deme deliye Otur usul usul kendini dinle Herkesin bir şifası vardır ki elbet Aradın yoksa duanda saklı İçim ürperiyor hani neredesin? Duaların, dileklerin ıssız köşesinde Ben sarhoşum dudağından dökülende Hatrımı boş ver kalbim susmaz Bugün, yarın gelip geçti ne kazandık? Bir namaz başında dilediğim gibi... Ölüyor dünya yaşamanın son celsesinde Huyunu iyi kuşan, sözünü doğru tut Kişilik sözle de geçer, rahat ol Lâyık bir zamanda verir bu dünya Hep sözü dilimin ucunda Kalbe usulca denk düşer Diyorum ki dostum hayatın kaçıncı cüzündeyim Noktasından virgülene kaç günahım var? Yarına ne fayda bugünün acısı paha Sersemledim, duruldum, sakinleştim Düşünüyorum ki dostum daha kaç zaman yürüyeceğim zamanı? Yoruldum, dinlendim, bittim... Aykut Barış Çelik

162 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Aykut Barış ÇELİK