Geç kaldıysam, Allah affetsin diye dua ederdim. Ama daha intihar etmediyse, onunla beraber intihar etmeye kalkışırdım. Neden mi? Ona yaptığını görüntülü olarak anlatmış olurdum. Beni kurtarmaya çalışınca, kendi yaptığının doğru olmadığını anlardı. Ha yok, umrunda değil mi? İntihar edecek kadar bıkmışsa hayattan, demek ki dinleyeni yok. Son bir şey isterdim ondan. Benim derdimi dinler misin derdim. Ve o bana dert ortağı olur. Belki açılır, o da anlatırdı. Bir bakmışsın, vazgeçmiş. Rahatlamış.