Bu əsəri oxumağa başlayanda "Qərb cəbhəsində təbəddülat yoxdur" əsərinə bənzər bir əsər oxuyacağımı düşünmüşdüm. Bənzəməsinə bənzəyirdi, nəticədə ortada bir yaradıcılıqdan daha çoxu sərf edilə biləcək "itirilmiş nəsil" problemi var. Elə problemdir ki, bu problem haqqında nə qədər yazılsa da, az olacaq. Deyiləcək söz çox olduğu üçün yox, deyilə biləcək söz olmadığı üçün. Ona görə sadəcə hadisələr, təsvirlər gərək olur. Hər Remark əsərində olduğu kimi bu əsərdə də tanışdığım üçün şad olduğum obrazlar var idi: Ernst, Karl, Willy, Albert, George, Juff və başqaları.
Əlvida, dostlar.