Hiç bir düşünce,hiç bir inanç,hiç bir kültür"Ölüm"ü yüceltemez,onun acı suratını yumuşatamaz.O ,gerçekten korkunç bir şey.Hele de savaşlarda... Evinde ailesiyle diri diri yakılan ,başı bedeninden ayrılıp direklere saplanan,bir mermiyle kafatası paramparça olan birine ölümün yüce bir şey olduğunu nasıl söyleyebiliriz?Ya pazarlarda satılan kızlara?dünyanın tüm güzelliklerinden bi haber;bir kuşun sesini,bir ağacın ululuğunu ,güneşin doğuşunu göremeden ölümü tadan çocuklara nasıl anlatabiliriz? Yaşadıklarının onların kaderleri olduğuna inandırabilir miyiz mesela? Onların kaderi yüzyıllardır yaşadıkları topraklarda inançları yüzünden katledimek mi gerçekten?Ya da insanlığın kanayan her yarasında bir kan pıhtısı gibi kuruyan "Bağnazlık"illeti mi? Cevabı kitabın her sayfasına suratımıza inen sert bir tokatla veyahut başımızdan aşağıya boşaltılan soğuk bir suyla tüylerimiz diken diken olmuş bir şekilde okuyoruz.Kader demek kolay.Biz Müslümanlar da hep kolayı,teslimiyeti(!)sevmişizdir zaten .Ama bu sefer öyle değil işte. Babası,dedesi,teyzesi ve eniştesi başı kesilerek öldürülen.Gözleri önünde annesine tecavüz edilen.Daha on dört yaşında katil olan ,annesinin ölümüne sebebiyet veren,sevdiği kızın satılmasıyla çıktığı Burseya Dağında bir sığınakta on yedi yaşında can veren Nusayirli Ali'ye sorun bakalım o da kader der mi ? ... Savaşın vahşetini içinde olmadığımız sürece hiç bir zaman idrak edemeyeceğiz.Çünkü bizim için savaş masa başlarında verilen kararlardan,alınan füzelerden,sihalardan veya uyutulduğumuz kahramanlık masallarından ibaret...Yanıbaşımızda Burseya dağından yükselen ağıtları duyabiliyormuyuz?İnsanlar hâlâ çaresizce Şengal dağından medet umarken ne yapıyorduk biz?Yılanın ucunun bize dokunmasını bekleyecek kadar mı yitirdik insanlığımızı! Mazlum insanlar toprak parçası için öldürülüyorsa eğer hangi tarafta olunduğunun hiç ehemiyeti,savaşın savunulacak hiç bir yanı yoktur. Hâlâ bize ezberletilmiş öğretilerin peşinden koşmaya devam edersek inanın uzak değil bizim sonumuzda.Bu topraklarda savaşı başlatan kutsanmış kılıç hep aynıdır, o da"İnanç". Eğer biz hâlâ ölmenin ve öldürmenin Allah'ın bir emri olduğuna inanıyor insanlığı tarikatların kapısında dileniyorsak bir gün elbet o kılıç el değiştirir.Sen ne kadar o elle savaşsanda kılıçı yok etmediğin sürece böyle gelen böyle sürüp gider ve sen hâlâ ölülerin dirileri yönettiği bir dünyada yaşarsın... Kitaptan sonra o kadar düşünce o kadar duygu biriktirdim ki bedenimde ne yazsam kâfi gelmez.En iyisi sizinde okuyup olanları vicdanınızda muhasebe etmeniz olacaktır. •Tabularınızı yıkmak için okunabilecek güzel bir kitap.

Burseya DağıMetin Aktaş · Dara Yayınları · 202126 okunma

··

529 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.