“Ama suçlanacak tek kişi ben değilim”diyerek devam etti.”Doğru,duyarlı biri değilim.Bunu kabul ediyorum.Ama onlar,yani annem ile babam,beni biraz daha çok sevmiş olsalardı,belki gerçekten üzüntü duyabilirdim.” “Yeterince sevilmiyor muydun sence?” Başını eğip düşünceli gözlerle yüzüme baktı.Ardından başıyla keskin ama küçük bir onay verdi.”Yeterince değil”ile”nerdeyse hiç”arasında bir yerde.”Her zaman sevgiye açtım.Ömrümde hiç olmazsa bir kez doyasıya sevgi görmek,bu hisle dolup taşmak isterdim.Sadece bir tek kez.Ama bunu hiç yapmadılar.Bir kere bile.Onlara sarılıp bir şey için yalvarmaya başladığımda beni kendilerinden uzaklaştırıyorlardı ve bana bağırıyorlardı.’Hayır,bu çok pahalı!’İşte tek duyduğum buydu.O zaman ben de,beni koşulsuzca üç yüz altmış beş gün sevecek birini bulmaya karar verdim.Bu kararı verdiğimde ilkokuldaydım.”
Sayfa 101 - MidoriKitabı okudu
··
429 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.