Oblomov... Kitabı çok beğenmemin ve beni içine çekmesinin en büyük nedeni; aslında günümüzde bir çok insanın İlya İlyiç Oblomov' a bir çok yönden benziyor olması. Oblomov bir aile geleneği olarak taşır yazgısındaki Oblomovluğu. Bu onun lanetidir aslında. Her zaman hayal kuran bir lanetli o, hatta çocukken bile bu böyle. Oblamovka'da işleniyor aslında bu kaderine, ailesi ve gelenekleri belli. Oblomovlar; zengin, görgülü, gösterişli kişilikler ve çevreleri. Hepsinin ayrı hizmetçisi ve çoraplarını bile kendileri giymeyip bunu hizmetçilere bırakan "Bey" takımı. Oblamov çocukken de hiç iş yapan bir bey görmemişti yada bir hanım. İşte orada işlenmişti bu durum genetiğine. Okuyup memur oldu tabi ama hep yorgundu ve Oblamov'a göre buna yaşamak mı denirdi. Hastalandı bir süre sonra, doktor dinlen kendine iyi bak dedi ve Oblomovluk laneti işte burada onu da buldu. Artık hayat onun için sadece uyumak, bazı hayaller kurmak ve yemek yemekti. Günün çoğunu uyuyarak geçirirdi. Oblamov saf iyi yürekli bir adamdı. Onun en yakın arkadaşı Ştolz bu ölüp giden adam için bir şeyler yapmalıydı. Onu zorladı peşinden sürükledi. Olgayla tanıştırdı. Olga... Oblomov ilk kez yaşadığını hissediyordu. Hayatında aşkı da yaşadı, heyecanıda lakin kısara süreliğine çıkabildi o dört duvar arasından. Aşkı yaşamaya bile hevesi yoktu. Hayat onun için yoktu ve kısa sürede döndü eski yaşantısına farklı bir evde. Her sene en yakın arkadaşı Ştolz'a söz veriyordu Oblomovkaya gidip köyün ve çalışanların başında durmak için. Lakin bavul hazırlamak, yola hazırlanmak bir ay sürecekti en az. Onun için hazırlıkta yapmadı yolculukta. Hayatını devam ettirdiği o evde yemekleri onun için dört dörtlük yapan, her şeyin en iyisini Oblomov'a ayıran, onu beylere layık yaşatan kadın işte, ev sahibi ile evlendi Oblomov yıllar sonra. Heyecan yada yaşama arzusu olduğu için değildi bu alışkanlık olmuştu bu kadın onun için ve Oblomov'u çok seviyordu. Her şey de geliyordu elinden ve kadın böyle olurdu Oblomov için. Ştolz da arada yine arkadaşını yokluyor hayatını canlandırmaya onu yaşatmaya çalışıyordu. Çok uğraştı onun için. Bir gün yine Oblomov'a geldiğinde ona evlilik haberini verdi. Olgayla evlenmişti. Ve birbirlerine aşık olmuşlardı gerçekten. Çok mutlulardı ve Oblamov Olga için sadece bir hata olarak kaldı. Yine de Olga Oblomov'a hep sevgi besledi dostça. Oblamov o kadar iyiydi ki ikisi içinde çok mutluydu. Çünkü biri dostuydu diğeri aşık olduğu kadın. Ve Olga en iyi olanı yani Ştolzu hak ediyordu. Olganın canlılığa yaşamaya ihtiyacı vardı. Bu haberden sonra bir kez daha görüştüler Ştolzla. O çok yoğun bir adamdı çünkü. Oblomov yatmaktan, şaraptan ve yağlı yemekten sağlığını iyice kaybetti ve aslında ruhu çoktan ölmüş olan bu adamın bir gün bedeni de öldü. O yaşayamadan ölmüştüve hayalleri hep orada kaldı. İşte bu kitaptaki karakterle benzettiğim yönler ve insanlar bu son cümlede. Hepmizin hayalleri var , zaman su gibi akıp geçiyor lakin bizler sadece bakıyoruz. Harekete geçmek için hep bir şeyleri erteliyoruz ve hayallerimizden uzak hayatlara kendimizi mahkûm ediyoruz.

Oblomovİvan Gonçarov · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202139,1bin okunma

·

120 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Hasret Cemile Danacı