Evliyânın büyüklerinden Bâyezîd-i Bistâmî, bir gece uyku bastırıp, sabâh namâzına uyanamadı. O kadar ağlayıp inledi ki, bir ses işitdi: Ey Bâyezîd! Bu kusûrunu af eyledim. Bu ağlamanın bereketi ile sana ayrıca yetmiş bin namâz sevâbı verdim, buyuruldu. Birkaç ay sonra yine uyku bastırdı. Şeytân gelip, mübârek ayağından tutarak uyandırdı. Kalk, namâzın geçmek üzeredir, dedi. Bâyezîd-i Bistâmî hazretleri buyurdu ki: Ey mel’ûn, sen böyle işi nasıl yaparsın? Sen, herkesin namâzının kaçmasını, vaktini geçirmesini istersin. Beni niçin uyandırdın? Şeytân dedi ki: Sabâh namâzını kaçırdığın gün, ağlayarak yetmişbin namâz sevâbı kazanmışdın. Bugün onu düşünerek, seni uyandırdım ki, bir vakit namâz sevâbı bulasın. Yetmişbin namâz sevâbına kavuşamayasın!
Allah'ım sen böyle bir namaz aşkını bize de nasip eyle...
Sayfa 11Kitabı okudu
·
2,949 views
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.