NKAD yorumladı.
Kötüyüm, gitgide daha da kötü olacağım ama yavaş yavaş yalnız kalmaya alışıyorum, bu bile bir şeydir. Bir avantaj, bir zaferdir.
Sayfa 43 - Siyah Beyaz YayınlarıKitabı okudu
Yalnızlığa o kadar alıştık ki insan gördüğümüzde asperger sendrom atağı geciriyoruz.
Yakışır🥳
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.