Süfyân-ı Sevrî büyük bir âlimdir. Hazret bir gün mescide giriyor ve içeriye sağ ayağıyla giriyor. Doğrusu da budur zaten. Fakat bunu gaflet içinde, yani bir alışkanlıkla yapıyor. O anda kendisine bir hitap geliyor. "Ey Sevr, buraya bir hayvan da girse, bir öküz de girse, ya sağ ayağıyla ya sol ayağıyla girecekti. Niyet yoksa ne kıymeti var?" Yani sünnete uyma niyeti olmadan, şuursuzca, alışkanlıkla yaptığın şeyin bir değeri yok.
Sayfa 25Kitabı okudu
·
188 görüntüleme
Bu hadîse bir başka rivâyette hatırımda kaldığı kadar şu şekilde geçmekte:
Süfyân Hazretleri bir defâsında mescide girecekken, olur yâ hani bir an için dalgınlıkla olsa gerek içeriye ilk olarak sol ayağını atar... Bu esnâda hatiften (gâibten) bir ses duyar:
- Ey öküz (sevr)! Nereye adım attığına dikkat et!...
Hitâbını işiten Süfyân Hazretleri kendine gelir ve istiğfar eder... Ama bu gayrı ihtiyâri de olsa edebe mugayyir hâlini unutmamak için “Sevr” hitâbını kendine isim olarak kabul eder ve isminin artık “Süfyân-ı Sevrî” olduğunu ilân eder... Yâni; “Öküz Süfyân!...”
Allah’a dost olmak kolay ama kalmak noktası üzerinde konuşulabilir...
Evliyâullah’ın sırrı âlî olsun ve şefaatleri bize yâr kılınsın...
Allah razı olsun, duanıza ise binler amin olsun.
1 sonraki yanıtı göster
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.