Nefha okuyanların ya çok sevdiği ya da nefret ettiği bir kitap. Dinle alay ettiğini iddia edenler olsa da doğru bir okumayla dalga geçmediğini kolaylıkla anlayabilirsiniz. Ben çok severler tarafındayım. Kitap Cennette geçiyor. Mikail'in Azazil'den -kibrinden dolayı sonra şeytan oluyor-boşalan öğretmenlik kadrosuna geçmesi ve küçük meleklere ders vermesiyle olaylar başlıyor. Pardon küçük mü dedik? Peki kim küçük kim büyük? Buna kim karar veriyor? Kendimizi başkalarından nasıl büyük görürüz? Sadece ve sadece büyük olan yaratıcı iken insanların birbirini küçük görmesi kabul edilebilir mi? Kitap tamamen tek bir konu üzerinden ilerliyor: KİBİR. Cennette tüm meleklere verilen bir ders sonrası hepsi yeryüzüne iniyor ta ki İsrail'in son nefesine kadar. Yeryüzünde karşılaştıkları şey ise onları perişan ediyor. Lütfen önyargılı olmayın ve bu kitabı okuyun. Yazardan okuduğum ilk kitaptı ve son olmayacak. "İşlediği sahiden de suç muydu adamcağızın sizce? Bir sabah kalktı, yüzünü gözünü yıkar gibi patırt diye suç işledi, öyle mi? Eğer öyleyse, yandık biz. Çünkü düşündüğünü söyledi o. Bu da demek oluyor ki, düşündüğünü söylemek suç o zaman." syf. 45. "Bir yer, bir şey veya bir kul fark etmez, bir varlığı kendi malın, kendi hakkın olarak vehmediyorsan eğer, torun toprağın sendeki tapusunu senin zannediyorsan, kendini her şeyin malikinden, o Kadir-i Mutlak' tan üstün görüyorsun demekti." syf. 128.

NefhaSezgin Kaymaz · Kırmızı Kedi Yayınevi · 2019476 okunma

·

544 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Tuğba Çakmak