Tek kelime ile ŞAHESER... 2012-2015 yılları arasında yazılan bu eserde geçmişi geleceği bugünü ve hatta nekropolisi yani ölüler dünyasını zamanın olmadığı anlara, anılara, hikayelere tanık oluyoruz. Zülfü livaneli nin üslubu bilenler icin anlatmaya gerek yok ama bilmeyenler için oldukça akıcı, içine alan, yaşatan ama bir o kadar sade ve etkileyici diyebiliriz. Konusuna gelecek olursak her şey Zehra ve onun kitaba adını veren Konstantiniyye Oteli açılışı ile başlıyor. Tabi birde içinde çocuk gibi asla büyümeyen sevgilisi Emre var. Zehra o masalar arasında dolaşırken geçmişi kendini Emre ile olan ilişkilerini sorguluyor. Aynı şekilde bir noktada Emreninde ilişki ile ilgili düşüncelerine,dünyaya bakışına, edebiyat tutkusunu tanık oluyoruz. Fakat her şey bu kadar basit değil inanın. Sonra masalara konuk oluyoruz. O masada ağırlanan konukların hikayelerine yer yer anılarına, duygularına, hikayelerine zaman fark etmeksizin tanık oluyoruz. Sadece konularda değil sisten içinde görünmez hale gelen çalışanlarıda görüyoruz. Öyle hikayeler var ki koca İstanbul denilen o kaos şehrinden, içimizden denilen hikayelere yer verilmiş. Kitapta aynı İstanbul gibi koca bir kaos alanı ama aynı İstanbul gibi kendi içinde bir dinamiği var. Kitap İstanbul gibi diyince tabi ki bugünle dünle ya da yarınla sınırlı kalmıyor hikayeler. Geçmişi o koca heybetli şehrin daha ve daha geçmişini okuyoruz. Öyle hikayeler var ki kitaptan sonra tarih okumaya başlayası geliyor insanın. Bu nereye koyacağımı bilemediğim bir eser. Öyle etkilendim ki öyle hikayeler ile başım döndü ki kendime gelmem biraz zaman alacak. Hani her güzel kitaptan sonra denir ya mutlaka okuyun ben diyorum ki okumazsanız bugünü yarını dünü, dünden daha eski günleri ve hatta nekropolisi kaçırırsınız. Olan size olsun istemiyorsanız hemen başlayın. Bir saniye şüphe etmeyin garanti veriyorum.

Konstantiniyye OteliZülfü Livaneli · Doğan Kitap · 202018,5bin okunma

·

160 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ananas