Annem yok artık.Beni düşünen kalbi yok bitti.Umutsuz olmak istemiyorum,umutsuzluğun bir çıkar yolu olmadığını biliyorum. Annem yok artık.Yeryüzü çok gördü onu,kalabalığın arasında kuş gibi çırpınan varlığını çok gördü,dalgın yüreğini çok gördü bizim için çarpan, kaygılarla dolu yüreğini. Annem yok artık bu kesin, gelinecek bir yere gitmedi işte geldim çocuklar demeyecek, nasılsın demeyecek, sobanın yanında oturup uzatmayacak yorgun ayaklarını, sabah kahvaltı masalarında olmayacak, çabuk gel demeyecek ben çıkarken kapıdan, çıkıp karanlığa karışırken .