Kitabın kapağını açtığımda "1974'te, Beypazarı'nda vurulan son Anadolu Parsı'na adanmıştır..." yazıyordu. İşte o zaman anladım ki ben gerçekten farklı bir kitapla tanışmışım. İyi ki de tanışmışız seninle "Ve Bir Pars, Hüzünle Kaybolur"...
Ormanda tek başına kalmış bir Anadolu Parsı. Ve onu avlamak isteyen bir baba-oğul. Parsı kurtarmak isteyen bir oğlan...
Belki de oğlanın dediği gibi Pars eşini arıyordu. Ama galiba bulamayacağını hissedince kendini avcıların önüne attı.
Kitabın sonunda Parsı'n merhametine dayanamadım ağladım. O sevenleri kavuşturdu birbirine. O, güzel yüreğiyle, bir aşkı kurtarmıştı.
