Cem Єren: Düşün nasıl geçti yıllar: Çocukluğu Biz henüz atamamışken içimizden Nasıl yaptık o zoraki yolculuğu Nasıl geçtik o fırtına denizden Altımızda anaforlar dönerken, biz Bir yaşamdır tutturmuştuk, biteviye Alışmıştı bu akışa gözlerimiz Korkudan dönüp bakamazdık geriye Fakat yine de duyardık bir boşluğu Sanki bilmediğimiz bir şey eksikti...

Düşün nasıl geçti yıllar: Çocukluğu Biz henüz atamamışken içimizden Nasıl yaptık o zoraki yolculuğu Nasıl geçtik o fırtına denizden Altımızda anaforlar dönerken, biz Bir yaşamdır tutturmuştuk, biteviye Alışmıştı bu akışa gözlerimiz Korkudan dönüp bakamazdık geriye Fakat yine de duyardık bir boşluğu Sanki bilmediğimiz bir şey eksikti Kalbimizin bulmak için tutuştuğu Hep o güzellik, hep o sevecenlikti İnsanlar kalleşti, düşünceler kirli Aldığını geri vermiyordu zaman Yaşadık iki ömrü bir oyun gibi Kendimizden bir şeyler verip durmadan Aldılar biz verdikçe, usanmadılar İnsanlar, bu tek yönlü alışverişten Ondan böyle hep sis içinde anılar Ve ondan puslu ne kalmışsa geçmişten Böyle dokundu bu isyan bayrağı Kan lekeleriyle süslendi bu kumaş Biz yorgun, yıkılmış, geçerken bir dağı Ufukta bir güneş battı yavaş yavaş Yıllarca sonra el ele vardığımız Geceyle gündüz arasında bir yerdi Orada bahçelerde kopardığımız Şimdi dişlediğimiz bu meyvelerdi Oysa, özgürce tat almaktı yaşamdan Yaşam boyunca bize çok gördükleri Yapışmıştı tenimize acımadan Acımanın o kapkara sülükleri Böylesine o boyun eğmişken kadere Bir gün kırılıverdi tüm buzlu camlar Nice kör gecelerden geldik bu yere Çökerken ömrümüze sonsuz akşamlar Biz bu akşamlarda var olduk seninle Bir günün batarken, bir ayın doğduğu Çiçeklerin açtığı, güzelliğinle Sararmış otların yemyeşil olduğu Şimdi bütün sahteliklerden uzakta Bir bahçedeyiz işte bir akşam vakti Kendini bu hür esintiye bırak da Giderayak huzuru buluruz belki Bugün de geçer, büyür çocuklar da Ve er geç öğrenirler aşka saygıyı Kişi bazen bağışlanmayı umar da Bağışlamak olur çoğu kez yaptığı Sevecek güç varken henüz yüreklerde Her insan kendi kendisini aşmalı Ve zamanların kesiştiği o yerde Her insan kendisiyle hesaplaşmalı

Sayfa 574 - Geceyle Gündüz ArasındaKitabı okudu

Şiir Denizi 2 Ümit Yaşar Oğuzcan

129 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Cem Єren