Sahnede Ölüm Pascal Mercier’nin ilk kitabı- ya da Türkçe’ye çevrilen, en eski kitabı. Yazar büyük çıkışını Lizbon’a Gece Treni ile yapmış. Ama kronolojik sırayla okuma saplantılı ben, baştan başladım yine. Öncesinde asıl adı Peter Bieri ile yazdığı bir roman var fakat Türkçe’ye çevrilmemiş. İkiz kardeşler Patrice ve Patricia… Anne babalarının duygusal yüklerinden kaynaklanan ilgisizlikleri sebebiyle, birbirini büyütmüş, birbirinin her şeyi olmuş, telepati derecesinde birbirine bağlı iki kardeş. Patrice’in dili ve düşünceleri ile düşünen Patricia; Patricia’nın gözünden dünyayı gören Patrice. Ve bu iki ayrılmaz insan liseyi bitirdiklerinde aşmamaları gereken bir çizgiyi aşarlar ve sonra da hem birbirlerinden hem de mevcut hayatlarından kaçarlar. Patricia, Paris’e; Patrice de Şili’ye gider. Ve altı yıl sonra bir gün Patrice ilk defa sesini duyar Patricia’nın. Ailede korkunç bir trajedi yaşanmıştır ve her ikisi de evlerine, Berlin’e dönerler. Patricia’nın önerisiyle yüzyüze konuşmak yerine, yazmaya başlarlar yaşadıklarını. Onlar yazarak birbirine anlattıkça biz de Delacroix ailesinin geçmişine ve kardeşlerin birbirinden ayrı geçirdikleri altı yıla gidiyoruz. Sırlar bir bir ortaya çıkıp puzzle tamamlanmaya başladıkça aslında siyah ve beyazın olmadığı grilerle dolu karakterlerden oluşan, müthiş bir hikaye çıkıyor ortaya. Çok çok beğendim hatta bayıldım romana. Sadece konusu değil, ki konusu da oldukça başarılı. Sık rastlanabilecek bir aile trajedisini farklı bir tarzda hikayeleştirmiş yazar. Beni çarpan da bu tarz oldu. Çok katmanlı, hikaye içinde hikaye olan, bilinç akışının olduğu bir roman. Romanın başından son sayfasına kadar yeni yeni şeyler ortaya çıkıyor ve şaşırtıyor okuru. Farklı duygular içinde gidip geldim roman boyunca. Bir kere daha farkına vardım ki dümdüz ilerleyen klasik romanlar benim tarzım değil. Farklı şekillerde kurgulanan, ezber bozan modern romanları daha çok seviyorum. Beynimi sürekli meşgul etmeli okurken. Bu bakımdan Sahnede Ölüm beklentimi karşıladı. En çok alıntı yaptığım kitaplardan biri oldu; bir o kadar da paylaşmadığım alıntı var. Öyle cümleler var ki herkes okusun istedim. Maalesef 1k kullanıcıları uzun cümleleri okumuyor :( En büyük övgü de sevgili İlknur Özdemir’e. Eğer başka bir çevirmen olsaydı bu kadar zevk alabilir miydim bilmiyorum. Seçme şansım varsa İlknur Özdemir çevirilerini tercih ederim. Virginia Woolf’u da büyük oranda onun çevirilerinden okumuştum. Harika bir çeviri olmuş.

Sahnede ÖlümPascal Mercier · Kırmızı Kedi Yayınevi · 201363 okunma

·

160 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.