Imre Kertész’e 2002 yılında Nobel Edebiyat Ödülü’nü kazandıran roman..
İnsanlığın yüz karası, en büyük günahı toplama kamplarından 15 yaşında sağ çıkan yazarın o günleri bir roman tadında yazdığı anıları.. Şaşırtan şu ki, yazar o yaşında geçirdiği 1 yılı bir cehennem gibi değil, yaşanan bir dönem gibi anlatıyor. Yani dram çok gerçek, kendisi sadece içinde nefreti yaşıyor ama geri kalan herşey ona göre yaşanan bir zaman, 365 gün, 24 saat..
Bu anlamda kitabın sarsıcı etkisi bana göre daha fazla.. Bunun nedeni de bence yazarın nefret ettiği acıma duygusu. Kendisine ve duruma acınmasından hoşlanmadığı için gereksiz drama yer vermeden olayı tüm çıplaklığıyla ve net anlatmış.
O dönemle ilgili mutlaka okunması gereken bir kitap.