öncelikle belirtmek gerekir ki, kitabın değeri açısından, dostoyevski'nin söylediği varsayılan, rus edebiyatının gelişimi açısından yazarın önemini vurgulayan şu cümleyi: "hepimiz gogol'ün paltosundan çıktık." öyküde, düşük rütbeli bir mektupları temize çekme memuru anlatılmaktadır. saçları dökülmüş, yanaklarında kırışklıklar bulunan, suratı çiçek hastalığının açtığı yaralarla dolu, üzerindeki kirli, eski ve harap olmuş kıyafetlerinden utanmayan ve bunu da umursamayan ihtiyar bir adamdır kahramanımız. kimsenin sevgi göstermediği, iş arkadaşlarının aksine hiçbir eğlenceye katılmayan, çalıştığı dairedekilerin kendisiyle sürekli alay etmesine, gururunu incitmesine karşın hiçbir tepkide bulunmayan, uzun yıllardır çalışmasına karşın terfi edememiş, fakir, işten eve, evden işe bir ömür süren, adeta temize çekme memuru olmak için yaratılmıştır, bu görevini de şevkle sürdürmektedir. ayrıca fazlasıyla dikkatsizdir. sokakta yürürken çevresine bakmadığı için tam çöplerin dışarıya atılmakta olduğu anlarda, pencerelerin altından geçmek gibi bir hata yaptığından, üstü başı karpuz kabukları gibi atıklarla dolar. karakterimiz, işte böyle dikkatsiz, kendini işine vermiş, başka bir şey de düşünmeyen sıradan bi insandır. yalnız, petersburg'daki kuzey ayazına yamanmaktan dikiş tutmayacak duruma gelmiş,vücudunu dondurucu soğuktan koruyamayan paçavra paltosu dayanamadığı için, kahramanımız akşamları aç kalmak ve ayakkabıları tamire gitmesin diye adımlarını düzgün kaldırımlara atmak gibi önlemler alarak biriktirdiği rubelerle kedi kürkünden yeni bir tanesini diktirecektir. bu diktirdiği palto'yu, kendisinden yüksek bir memurun çay davetinden dönerken çaldıracak ve emniyet müdürlerinden, memurlara kadar kimse kendisine yardım etmediği için karda kışta ölecektir. ama hortalığı bu kez intikam için geri dönecek ve kedi, kunduz, sansar kürkünden, ayı postundan ve benzerlerinden yapılma ne kadar değerli palto varsa sahiplerinin sırtlarından aşıracak ve herkesin korkusu olacaktır birkaç gün. okumanızı dilerim, gerçekten hem gülünç, hem de üzücü, hem de eleştirel güzel bir trajikomik öykü. alıntılarım: "hayatı boyunca bu sahne gözünün önüne geldikçe, genç adam elleriyle yüzünü kapatıp insan denilen varlığın ne kadar acımasız olabildiği; ince, kültürlü, terbiyeli kişilerde (tanrım!),hatta toplum tarafından asil ve şerefli insanlar olarak kabul görmüş kişilerde bile ne kadar gaddarca bir yan olabildiği gerçeğini gördükçe derinden sarsıldı." "akakiy akakiyeviç toprağa verildi ve petersburg onsuz kaldı; sanki bu kentte böyle biri hiç var olmamıştı. davasına kimsenin sahip çıkmadığı, kimsenin yakınlık göstermediği, bir iğnenin ucuna yerleştirdiği sıradan bir sineği bile alıp mikroskop altında incelemeyi ihmal etmeyen doğa bilimleri uzmanlarının dahi dikkatini çekmeyen bir yaratık, ömrünün son günlerinde de olsa palto biçimine bürünmüş ışıl ışıl bir misafir tarafından ziyaret edilmiş, sonra da çarların ve dünyadaki diğer tüm hükümdarların üzerine çöken felaket onun da karşısında belirmiş yıllarca dairedeki arkadaşlarının acımasız alaylarına sabırla katlanan akakiy akakiyeviç bir hiç uğruna bu dünyadan sessizce göçüp gitmişti

PaltoNikolay Gogol · Tutku Yayınevi · 201736,9bin okunma

··

343 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

esra