Bir melankolinin daha sonuna geldim. Veronika Ölmek İstiyor, Çavdar Tarlasında Çocuklar, Demian, Kör Baykuş ve İnsanlığımı Yitirirken... Tüm bunları okurken ne hissettiysem aynısını hissettim. Yalnızlık, arayış, kaybolma ve hüzün.. Neden hep gri renklerde satırlar çıkıyor karşıma anlamıyorum. Çekiyorum sanırım böylesi kitapları. Başkası olsa ''bunaldım okumuyorum'' der ve okumayı bırakır ama ben sayfalarda kendimi buldukça daha bir şevkle okuyorum. Hatta bu kitabı da başucu kitabım olarak ekleyebilirim diğerlerinin yanına. Kendimi kaybettikçe dönerim belki altını çizdiğim satırlara, bir umut bir şeyler bulabilmek adına..

Sırça FanusSylvia Plath · Kırmızı Kedi Yayınevi · 201911,7bin okunma

·

36 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

verve