Zweig’in ince kitapları çerezlik niyetine okunuyor genelde ama ben öyle düşünmüyorum, zira okuduktan sonra uzun bir süre etkisinden çıkamıyorum. Bıraktığı duygu o kadar yoğun oluyor ki, bazen bir cümlesi üzerine uzun uzun düşünürken bulabiliyorum kendimi. Zweig’in kitaplarındaki bu başarının sırrı, insan psikolojisini çok iyi yansıtırken az sözle karakter analizlerini de ustaca işleyebiliyor olması bence. Yine karakterlerin psikolojik yapısını net bir şekilde anlattığı #yakıcısır kitabında yazar bu sefer Edgar adında bir çocuğun dünyasına alıyor bizi. Edgar, on iki yaşlarında yetişkinlerin karmaşık dünyasını anlayamayacak kadar küçük bir çocuk. Hayatta her şeye sahip, bir tek sevgiye ve ilgiye muhtaç. Edgar, annesini elde etmek için bu saf sevgisini kullanan narsist bir adamla karşı karşıya kalıyor. Baron adındaki bu adama başta inanıp onun tarafından sevildiğini zannetse dahi sonrasında annesini elde etmek için Baron’un onu kullandığını anlıyor. Bu kurnaz kişilik Edgar’ı bir anda çocukluktan yetişkinlerin dünyasına itiyor. Çocuk bu anlamaz, kandırılır, aklı ermez diyenleri öyle bir ters yüz ediyor ki Zweig, gerçekten okuyunca çocukların karşısında en az yetişkinler kadar dikkatli davranmamız gerektiğini öğretiyor. Çocuklar aslında her şeyin farkında, olayları anlamlandıramasalar dahi büyüyünce bazı olaylar onların asla unutamadıkları travması olabiliyor. Zweig kitaplarını bitirdikten bir süre sonra olayları çok net hatırlamıyorum genelde, bu kitabında da sanırım detayları hatırlamasam da hissettirdiği bu duyguları asla unutamayacağım.

Yakıcı SırStefan Zweig · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202041,8bin okunma

·

120 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.