satranç'ta zweig, yaşadıklarının zihinsel ıstırabını okuyucuya tüm sarsıcılığıyla hissettiriyor. karakterlerin yaşadığı psikolojik çözülme müthiş bir gerçeklikle yansıtılmış. insan beyninin, şiddetli 'maruz bırakılma' sonrasında otokontrol mekanizmasını devre dışı bırakarak, nasıl bir şeye dönüştüğüne adeta gözlerinizle tanık oluyorsunuz.
bence kitaptaki dr. b. karakteri yazarın ta kendisi. tanık olduklarıyla yaşamanın 'rağmen' düzeneği sekteye uğruyor. ve zweig, düşünsel olarak asla uzaklaşamayacağını anladığı dünyayla fiziksel olarak da irtibatı kesiyor.
