Kitap ilk cümlesinden sizi içine çekiyor. Okumaya başlayınca ürperiyorsunuz. Sonra ilerleyen sayfalarda o ürperti yerini duygusallığa bırakıyor. Neler olacağını merak ettiğiniz için de bir solukta kitabı bitiriyorsunuz. Ben kitabı ne zaman bitirdiğimi anlayamadım
Ceyhan GAP gezisine katılır ve gezi dönüşünde otobüs bozulur. Yeni bir otobüsün gelmesini beklerken gölgelik bir yer aramak üzere ağaçlık alana doğru ilerler. Bastığı yeri göremediğinden ayağı takılıp düşer. Yılan olabileceğini düşündüğünden ayağa kalkmaya çalışır. Ve bir mezar taşına çarptığını anlar. Buranın Kimsesizler Mezarlığı olduğunu fark eder. Mezar taşındaki yazıyı okumaya çalışır. Harfleri okudukça kalbi sıkışır. Bütün vücudu titrer.
YILDIZ HANOĞLU
ÖLÜM:1970
Orada gerçekten Yıldız Hanoğlu mu yazıyordu? Kaskatı kesilerek yazıyı bir kez daha okur. "Gerçekten sen misin Yıldız abla?" diye düşünür.
O sırada "Eğer üzerimden kalkarsan anlatabilirim." diye bir ses duyulur.
Ceyhan etrafına bakar ama kimin konuştuğunu anlayamaz.
"Evet benim. Hoşgeldin küçük arkadaşım." diyen bir genç kadın vardır.
Ama nasıl olur? Ölüler konuşabilir mi?
İşte bu mezar Ceyhan'ın çocukluğundan 1968 yılının en güzel hatıralarından kopup gelmiştir. Peki sizce maceranın devamında neler olmuştur?
Kitabın devamında öyle şeyler oluyor ki "Ah be Yıldız" diye diye okudum. Ders çıkarılması gereken yerler de olduğunu düşünüyorum. Zaten kitabı okursanız ne demek istediğimi daha iyi anlarsınız. Çok etkilendiğim kitaplar da yorum yaparken güçlük çekiyorum. Mesela bu kitap beni derinden etkiledi. Günlerdir "Nasıl bir yorum yapabilirim?" diye düşünüyorum. Sizin de okuyup yaşamanızı istiyorum.
Kesinlikle okumanızı tavsiye ederim. 
Leyla Seydaoğlu ve @tunaulker7 ne yazarsa yazsın okurum. Siz de muhakkak kalemlerini keşfetmelisiniz.
·
79 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.