Yokluğunu her saniye hissetseniz de bir an boş bulunup sanki varmış, halâ hayatınızdaymış gibi davrandığınız, adıyla seslendiğiniz insanın size artık cevap veremeyeceğini idrak ettiğiniz o an duvara çarptığınız andır. Artık bilinçaltınız da durumun farkına varmıştır. Sevdiğiniz yoktur. Duvar budur! Sert, acımasız ve bazen öldürücü bir duvar! Çarparsınız ve parçalanırsınız. Artık bilirsiniz, sevdiğiniz yoktur! Ve kopuş başlar, geri dönüşü yoktur.