17.yy’da tüm Avrupa’yı etkisi altına alan veba salgınının İngiltere ve özellikle Londra’da izlediği seyri ve insanların başına gelenlerin anlatıldığı bir eser karşımızda. Mısır Piramitleri’nin inşasında çalışan işçilerin barındığı yerde yapılan kazılarda bir tablet bulunmuş. Tablet yaşlı bir kadının vasiyetnamesini içeriyor. Özetle çocuklarının kendisiyle ilgilenmediğini ve malını kendisinin bakımıyla ilgilenen kişiye bıraktığını vasiyet ediyor, yaşlı kadın. Milattan önce 2000 yılından bahsediyoruz. Gidebileceğiniz herhangi bir huzurevindeki yaşlıların probleminden farksız değil mi? Bir arkadaşımın müdür olduğu bir huzurevindeki yaşlılardan aynı şikayetleri dinledim. Demek istediğim insan her zaman insan. Sahip olduğumuz eşyalar, yaşam biçimimiz, çalıştığımız işler değişse de bizi insan yapan özelliklerimiz değişmiyor. Defeo’nun bahsettiği her şeyi aynen Covid salgını sırasında yaşadığımızı görüyoruz. İnsanlar önce önemsemiyor, kendilerini özel olarak görüp kendilerinin hasta olmayacağına inanıyorlar. Sonra herkes felaketin büyüklüğünü anlıyorlar. Yalanlar, hurafeler dolaşıyor etrafta. Yetkililer rakamlarla oynuyor, karantina kurallarına riayet edilmiyor. Zenginler bizde olduğu gibi “sakin ol evimdeyin şamp” modundayken halk hastalıktan kurtulsa açlıktan ölüyor. Benim şahit olduğum şeylerin aynısının 17.yy’da da aynen yaşanması bende ümitsizliğe de sebep olmadı değil. İnsan hep insan ama aptallık da baki mi acaba? Değişmeyecek miyiz? Eşitsizliği, bencilliği, menfaatçiliği yok etmeyecek miyiz?

Veba Yılı GünlüğüDaniel Defoe · İş Bankası Kültür Yayınları · 2016852 okunma

··

536 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Mustafa Kandemir