Önce durdu. Doğmayı öğrenmediği hayattan koşarak kaçması gerekiyordu çünkü beklenti buydu. Parmaklarına baktı, elleri titriyor gözleri kan çanağına dönmüştü.
Yoruldum dedi tek nefeste. Sesi çatallı, soluğu kısık çıkmıştı.
Biz izliyorduk sadece.
Orada bekleyen, yaşayan, unutulan biri vardı.
Dünyanın penceresinden bakıp kaçıyorduk içimize.
Ne
·
158 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.